ภาษาทุกภาษาเป็นเครื่องมือที่ทำให้มนษุย์ในแต่ละกลุ่มเข้าใจซึ่งกันและกัน ปัจจุบันเพื่อที่จะทำความรู้จักกับมนุษย์กลุ่มอื่นๆได้นั้นก็จะไปเล่าเรียนภาษาของมนุษย์กลุ่มนั้นๆเพิ่มเติม ในแต่ละภาษานั้นก็ยังมีความแตกต่างกันไปอีก ตามพื้นที่ที่อาศัยอยู่ อย่างเช่นภาษาไทยของเราเอง จะมีทั้งภาษาเหนือ ภาษาอีสาน ภาษากลาง ภาษาใต้ หรือเรียกอีกอย่างว่า “ภาษาถิ่น” ชาวฮากาตะเองก็เช่นเดียวกัน มีภาษาถิ่นที่ใช้กันอยู่ในปัจจุบันซึ่งจะแตกต่างกับภาษาญี่ปุ่นในภูมิภาคอื่นๆเล็กน้อย ดังนั้นในครั้งนี้ทางทีมงานอาเซียนบีทจึงจะขอนำเสนอภาษาท้องถิ่นของฮากาตะในระดับเริ่มต้น ซึ่งอาจจะเป็นประโยชน์กับท่านเมื่อได้ไปเที่ยวฮากาตะครับ ไปชมกันเลยครับ...

ภาษาถิ่นของฮากาตะในระดับเบื้องต้นนั้นเป็นเรื่องของคำลงท้ายประโยคต่างๆหรือโกะบิ(語尾)จะมีการเปลี่ยนคำลงท้ายด้วยกัน 3 แบบ คือ โทะ「と」 ,ไต「たい」, ไบ「ばい」อีกทั้งยังมีการเปลี่ยนแปลงรูปของคำคุณศัพท์อีกด้วยจะขออธิบายวิธีการใช้ข้างล่างดังนี้นะครับ

โทะ「と」
ใช้ลงท้ายประโยคเพื่อให้เป็นประโยคคำถามในประโยคที่แสดงอดีตกาล เช่น เวลาจะถามว่า“กินข้าวแล้วหรอ”「ทาเบตะโตะ? 食べたと?」= (ทาเบตะโนะ? 食べたの?) เป็นต้น ยังมีการลงท้ายด้วย โทโตะ 「とーと」อีกด้วย ซึ่งจะเป็นได้ทั้งประโยคแสดงคำถามและประโยคความต่อเนื่องของการกระทำ เช่น เวลาจะถามว่า“รู้จักด้วยหรอ” 「ชิตโทโตะ? 知っとーと?」= (ชิตเตะอิรุโนะ? 知っているの?) หรือเวลาจะบอกเล่าว่า “รู้จักสิ” 「ชิตโทโตะ 知っとーと」= (ชิตเตะอิรุโยะ 知っているよ) เป็นต้น

ไต「たい」กับ ไบ「ばい」
เป็นคำที่ใช้เติมท้ายประโยคเช่นเดียวกันทั้งสองตัวมีความหมาย คือ โยะ 「よ」หรือ ดะโยะ「だよ」

นอกจากคำลงท้ายประโยคแล้วนั้นยังมีการเปลี่ยนตัวท้ายของคำคุณศัพท์อิ い อีกด้วย เช่น ดี「โยะอิ 良い」เปลี่ยนเป็น(โยะกะ良か),หนาว「ซามุอิ寒い」เปลี่ยนเป็น(ซามกุะ寒か)เป็นต้น

ตัวอย่างคำที่ได้นำเสนอไปนั้น เมื่อลองนำมาพูดออกเสียงดูแล้ว จะรู้สึกถึงความต่อเนื่องที่กลมกลืนกันของคำ อีกทั้งยังสัมผัสได้ถึงความนุ่มนวลของความรู้สึกที่ภาษาต้องการแสดงออกมาอีกด้วย ผู้ชายชาวฮากาตะจะมองผู้หญิงที่ใช้ คำเหล่านี้ เช่น โทะ「と?」นั้นว่า เป็นผู้หญิงที่มีความน่ารัก น่าเอ็นดู และยิ่งไปกว่านั้น การใช้ภาษาถิ่นสื่อสารกันจะทำใหัเกิดความสนิทสนมกันง่ายยิ่งขึ้นอีกด้วยครับ

Tweet