ฉันได้สัมผัสกับสมุดภาพของญี่ปุ่นเมื่อตอนเข้าชมรมในมหาวิทยาลัย เริ่มจากที่ฉันได้ฟังเลคเชอร์วิชา “การชื่นชมสมุดภาพ” ก็เลยได้ค้นพบสีสันของโลกในสมุดภาพ จากนั้นก็เลยชื่นชอบและหลงใหลในสเน่ห์ของสมุดภาพมาโดยตลอด สะสมมาเรื่อยๆ ฉันคิดว่าอุตสาหกรรมสิ่งพิมพ์เกี่ยวกับสมุดภาพของญี่ปุ่นค่อนข้างใหญ่ มีกระทั่งนิตยสารแนะนำสมุดภาพอย่าง MOE หรือร้านเซเว่นอีเลเว่นก็ยังออกสมุดภาพในชื่อ “โพโนลอน” ของทุกๆเดือนคี่ด้วย สมุดภาพไม่มีการกำจัดอายุผู้อ่าน ไม่มีรูปแบบการนำเสนอที่ตายตัว ไม่ว่าจะเด็กหรือผู้ใหญ่ก็อ่านได้สนุก ฉันคิดว่าการได้มองโลกผ่านสมุดภาพแล้วหันกลับมามองตัวเราเองเป็นเรื่องที่ดีค่ะ