ตอนนั้นก็ช็อกมาก แต่ว่าตอนนี้ชินแล้วกับการพูดคุยแบบนั้น ความรู้สึกที่ว่า “ต้องขอโทษ” มันไม่มีแล้ว คนที่มาช้า ส่วนใหญ่ก็จะพูดว่า “กินข้าวรึยัง?” พูดคุยทักทายแบบนั้นตอนมาทำงาน แต่ผมก็คิดนะว่า “ฉันรอแกอยู่นะเฮ้ย!” (หัวเราะ) “กินข้าวรึยัง” เป็นคำทักทายที่คนไทยมักจะใช้กัน เหมือนที่คนโอซาก้าชอบพูดว่า “โมคัตเตะมักก๊า (ได้กำไรไหม)” ประมาณนั้น

ab：เวลาส่วนตัวที่ไทย ทำอะไรบ้างครับ?

ช่วงนี้ชอบไปตกปลาที่ชายหาดครับ คนทั่วไปเวลาไปทะเลจะไปเล่นบานาน่าโบ๊ต ห่วงยาง ดื่มค็อกเทลกัน แต่ผมเอาเบ็ดไปหนึ่งอัน และลองเขวี้ยงลงไปในทะเลดู พอทำแบบนั้นปุ๊บ ตกหมึกได้เยอะเลย! จนชายหาดมีแต่น้ำหมึกเต็มไปหมด (หัวเราะ)

แน่นอนว่าไม่มีใครมาตกแบบผมหรอก ไม่มีใครจะมาตกหมึกแบบนั้นแน่นอน (หัวเราะ) พอเอาหมึกที่ตกได้ไปร้านที่อยู่ละแวกนั้น ถึงแม้จะไม่ใช่ร้านที่ทำเอาหมึกมาทำเป็นอาหาร เขาก็ปรุงอาหารให้ผมนะ สำหรับพวกเขาแล้วมันไม่ได้เป็นการรบกวน แต่เป็นการสนุกด้วยกัน คนไทยจะมีนิสัยใจดี และเป็นประเภทที่ไม่ว่าอะไรก็รับได้เสมอ ผมก็จะขอบคุณด้วยการซื้อเบียร์ และวางทิปให้เล็กๆ น้อยๆ เพลิดเพลินกับสถานที่ที่เป็นอิสระผสมผสานกับลักษณะนิสัยที่เป็นคนง่ายๆ ของคนไทย คือการใช้เวลาในวันหยุดของผม

ab：คนไทยรับประทานอาหารไทยเผ็ดๆ จะรับประทานอาหารญี่ปุ่นได้บ้างไหมครับ?

ขึ้นอยู่กับประเภทครับ ถ้าพวกโซบะก็จะรู้สึกว่ารสชาติไม่ถึงใจ เพราะโซบะ มันให้ความรู้สึกเหมือนวาบิซาบิใช่ไหมล่ะครับ มันไม่ค่อยชัดเจน แต่ก็เหมือนจะมีรสชาติ การที่ไม่พูดอะไรชัดเจน เหมือน “การอ่านใจสิ่งที่ต้องการจะสื่อออกมา” เป็นการกระทำที่ดีของคนญี่ปุ่น รสชาติก็เป็นเช่นนั้นเหมือนกัน แต่คนไทยไม่เข้าใจอะไรแบบนั้น วัฒนธรรมของพวกเขาจะมีรสชาติแบบต้มยำกุ้ง ที่รู้ชัดเจนเลยว่า “หวาน!” “เผ็ด!” “เค็ม!” รสชาติที่รับรู้ได้ชัดเจนอย่างทงคทสึราเมงแบบรสชาติเข้มข้นถึงได้เป็นที่นิยมอย่างมาก ทงคัทสึที่ราดซอสเยอะๆ กับอุนะจู คนไทยก็ชอบมากนะครับ แต่วิธีการรับประทานคือจะเทชิจิมิ (พริกญี่ปุ่น) ลงบนอุนะจูแบบเยอะมาก ถ้าโต๊ะนั้นมีคนไทยนั่งห้าคน ชิจิมิจะถูกใช้หมดเลยหนึ่งขวด (หัวเราะ)

ab：ขนาดนั้นเลยหรอครับ (หัวเราะ)! เหมือนจะเป็นรสเผ็ดอย่างเดียวเลย (หัวเราะ)

อย่างตอนกินโซบะ โซบะก็จะแดงจัดเลยเพราะเทชิจิมิลงไปเยอะมาก แบบรู้สึกผิดเลยแหละครับ ที่ตรงนั้นไม่มีหรอกวาบิซาบิ (หัวเราะ) อาหารประเภทปลาดิบคนไทยก็ชอบครับ กินโดยจิ้มกับวาซาบิเยอะๆ! ให้รู้สึกขึ้นจมูก เดี๋ยวนี้คนไทยที่รู้ว่าปลาดิบไม่สดมีเยอะมากขึ้น มีบางคนที่ถึงขนาดเริ่มจู้จี้กับเรื่องการรับประทานวาซาบิของจริงด้วย

ab：ขอถามเกี่ยวกับ “SUGOI JAPAN” ครับ เรื่องตลกในรายการก็เป็นหนึ่งในเสน่ห์ที่น่าสนใจ จุดที่จะทำให้คนไทยหัวเราะได้เหมือนกับคนญี่ปุ่นไหม?

จะไม่เหมือนการอ่านใจที่คนญี่ปุ่นถนัด ความตลกแบบอเมริกันโจ๊กที่เข้าใจง่ายและชัดเจนเป็นที่ชื่นชอบมากกว่านะครับ อเมริกันโจ๊กส่วนใหญ่ก็จะมีคนไทยคนอื่นทำออกทีวีไปหมดล่ะ ก็เลยต้องรวมกันระหว่างการเพิ่มความคดสร้างสรรค์ลงไปในความตลกแบบญี่ปุ่น กับอเมริกันโจ๊กที่มีอยู่เต็มไปหมด เป็นรายการตลกที่ผมตั้งใจทำเพื่อออกทีวีอยู่ตอนนี้ครับ จุดยืนของผมคือ “ครีเอทีฟ” ที่อยู่ระหว่างญี่ปุ่นกับไทย (หัวเราะ)

ab：ตัวเองก็เปลี่ยนไปเป็นแบบนั้นบ้างหรือเปล่า?

ไม่ครับ ผมมีสวิตช์เปลี่ยนเป็นโหมดไทย โหมดญี่ปุ่น ตอนที่อยู่ไทย ร่างกายก็จะสัมผัสได้ ถ้ามาญี่ปุ่น สวิตช์ของญี่ปุ่นก็จะทำงาน (หัวเราะ) นานๆ ทีถึงจะมีวันนึงที่เกิดเออเรอร์ จู่ๆ สวิตช์ไทยมาทำงานที่ญี่ปุ่น ไปชวนคุย ไปหัวเราะกับคนที่ไม่รู้จักเฉย คนภายนอกก็จะมองผมแบบ “คนนี้น่ากลัวจัง” (หัวเราะ) ตอนนี้ก็เป็นสวิตช์ญี่ปุ่นเต็มตัวแล้ว แต่ตอนถ่ายทำ “SUGOI JAPAN” เนื่องจากเป็นรายการของไทย ก็เลยต้องเปลี่ยนสวิตช์หลายรอบหน่อย

ab：สิ่งที่เป็นเสน่ห์ของญี่ปุ่น ที่คุณซาโนะอยากบอกกับคนไทยมากที่สุดผ่านรายการคืออะไรหรือครับ?

สิ่งที่ผมอยากบอกมากที่สุดก็คือ “คนญี่ปุ่น” ครับ ในจุดที่รักษาความเก่าเอาไว้เป็นอย่างดี แต่ก็มีความเป็นผู้บุกเบิกที่ประสบความสำเร็จ คือค่อยๆ ท้าทายกับเรื่องใหม่ๆ อย่างเช่นเทคโนโลยี ผมคิดว่าพวกเขาสามารถนำทั้งสองอย่างมาผสมผสานกันได้อย่างลงตัว ตอนนี้ไทยก็เป็นประเทศกำลังพัฒนา อาจยังมีบางส่วนที่เหมือนไล่ตามอะไรใหม่ๆ มากจนเกินไป เลยทำให้รู้สึกว่าส่วนดีๆ ที่ไทยมีอยู่มากมาย กำลังจะสูญเสียไปในความเร็วนั้น

ผมมักคิดเสมอว่าอยากให้คนไทยรู้ถึงข้อดีของเก่า ภายในของเก่านั้นมันมีธรรมชาติอยู่ข้างในนะ ที่ญี่ปุ่นก็มีไม้ที่มีอายุมากกว่าสามร้อยปี เช่น ศาลเจ้า เป็นต้น แต่คนไทยจะคิดแบบ “ตัดต้นไม้ สร้างคอนโดดีกว่า” วัฒนธรรมและมุมมองที่พวกเราได้เจอมาในระยะเวลาหลายเดือนปี กระบวนการเหล่านั้น กับความคิดที่อยากจะสืบทอดต่อให้ลูกหลาน หรือคนรุ่นต่อไป เป็นสิ่งที่คนญี่ปุ่นตระหนึกถึงอย่างมาก ความสำคัญของกระบวนการ น้ำหนักของของเก่า เรื่องราวเหล่านั้นผมพยายามที่จะนำออกมาเสนอในรายการให้ได้มากที่สุด นั่นคือสิ่งที่ผมอยากบอกกับคนไทยมากที่สุดครับ