ผมได้รับเชิญจาก asianbeat ให้ไปร่วมแสดงในงานที่ฟุกุโอกะครั้งแรกในปี 2005 ซึ่งตอนนั้นผมสับสนมาก

เพราะตอนนั้นผมแยกออกมาจากวง Bulldog Mansion วงที่มีความหมายมากในชีวิตด้านดนตรีของผม การที่ออกมาโดยไม่มีสมาชิกร่วมด้วยและไปถึงต่างประเทศนั้น เป็นอะไรที่น่าลำบากแต่ผมก็ต้องทำให้ได้ นั่นเป็นสิ่งที่ผมลำบากใจมากในตอนนั้น
เพราะตอนนั้นผมแยกออกมาจากวง Bulldog Mansion วงที่มีความหมายมากในชีวิตด้านดนตรีของผม การที่ออกมาโดยไม่มีสมาชิกร่วมด้วยและไปถึงต่างประเทศนั้น เป็นอะไรที่น่าลำบากแต่ผมก็ต้องทำให้ได้ นั่นเป็นสิ่งที่ผมลำบากใจมากในตอนนั้น

ตอนนั้นผมก็เลยขอร้องให้เพื่อนนักดนตรีด้วยกัน มาช่วยกันทำวงกันอีกครั้งและซ้อมกันเพื่อที่จะได้มาเล่นที่ฟุกุโอกะ ผมได้ก้าวออกมาเป็นศิลปินอย่างเต็มตัวเมื่อทาง asianbeat เตรียมเวทีไว้ให้ผม และตอนนั้นผมก็ได้สัมผัสถึงความรักของมนุษยชนที่มีต่อกัน และผมก็ได้เพื่อนใหม่ที่ฟุกุโอกะด้วย พอเสร็จจากการแสดงและกลับมาเกาหลี ผมได้ทำโซโลอัลบั้มขึ้นมา และเนื้อเพลงในเพลงนั้นเป็นการเล่าเรื่องราวถึงโชคชะตาที่ผมได้เจอในฟุกุโอกะ โดยใช้ชื่อว่า Dunho no Ai และได้กลายเป็นเพลงยอดฮิตที่สุดในอัลบั้ม Superstar ซึ่งเป็นครั้งแรกสำหรับผมเลยทีเดียว

จากวันนั้นก็ 10ปีแล้ว ก่อนอื่นผมขอแสดงยินดีกับการครบรอบ 10ปี ของ asianbeat ด้วยนะครับ การที่ได้มีโอกาสได้เขียนเรื่องราวเกี่ยวกับ asianbeat ในครั้งนี้ทำให้ผมนึกถึงโชคชะตาที่ได้ร่วมงานกับทางทีมงาน และสำหรับผมในฐานะศิลปินคนหนึ่ง ได้มีโอกาสหวนระลึกถึงวันนั้นทำให้ผมรู้ซึ้งถึงการได้หายใจอยู่บนโลกใบนี้ มันช่างมีค่ามาก ต่อไปนี้ผมหวังว่าผมคงได้ทำอะไรบ้างในการแลกเปลี่ยนเชื่อมสัมพันธ์ด้านวัฒนธรรมหรือศิลปะระหว่างญี่ปุ่นกับเกาหลี

ขอบคุณมากครับ