มาคิ ทากุจิ: มีอะไรเกี่ยวกับหน้าที่การงานไหมคะที่อยากถ่ายทอดผ่านการเต้นรำที่ Robot Restaurant แห่งนี้?

เนะเนะ คากุราซากะ: แรกๆอยากทำให้ผู้ชมรื่นรมกับการดูการเต้นรำหรือตีกลอง แต่ช่วงนี้เราจัดพาเรดบ้างให้แขกนั่งบนโรบอตบ้างเป็นการเพิ่มโอกาสทำกิจกรรมร่วมกับแขกมากขึ้น เป็นการสื่อสารที่มีชีวิตชีวาซึ่งคิดว่าจะทำให้แขกมีความสุขสดชื่น

มาคิ ทากุจิ: เมื่อ 1-2 เดือนที่แล้วดิฉันก็มานะคะ รู้สึกว่าตอนนั้นยังไม่ให้แขกนั่งโรบอตใช่ไหมคะ?

เรียว อามามิ: ใช่แล้วค่ะ ! เพิ่งมาทำช่วงหลังนี้เองค่ะ ทำให้ภาพรอยยิ้มเพิ่มขึ้นค่ะ อยากลองสังเกตดูนะคะ

มาคิ ทากุจิ: มีความฝันว่าในอนาคตอยากให้งานแพร่ขยายไปอย่าไรบ้างไหม?

คาเรน มาอิคาเซะ: แขกผู้ชมที่เป็นคนต่างประเทศเยอะมากค่ะ・・・ก็เลยอยากไปแสดงในต่างประเทศค่ะ

เนะเนะ คากุราซากะ:อยากไปต่างประเทศ !

เรียว อามามิ:ดิฉันอยากลองแสดงในโรงละคอนค่ะ อยากทำให้อะไรใหม่ๆค่ะ

มาคิ ทากุจิ: บรรยากาศในร้านดูเหมือนว่าจะเปลี่ยนไปทีละเล็กทีละน้อย น่าจะทำอะไรๆได้มากกว่านี้นะคะ

มาคิ ทากุจิ: สุดท้ายนี้ คิดว่า Robot Restaurantเป็นสถานที่อย่างไรคะ?

ทั้ง 3 คน :Robot Restaurant……เป็นสถานที่ที่ทำให้สดชื่นกระปรี่กระเปร่าขึ้นค่ะ!!

มาคิ ทากุจิ: ใช่เลย การแสดงวันนี้ทำให้ดิฉันสดชื่นขึ้นเยอะเลยค่ะ! และเจ้าของร้านก็ได้กล่าวว่าสาเหตุที่เปิดร้านเพราะ 『อยากเปลี่ยนญี่ปุ่นที่ไม่มีชีวิตชีวาในวันนี้ให้สดชื่นแจ่มใสขึ้น!』 และคิดว่าความตั้งใจนี้ได้สื่อไปถึงแขกที่มาค่ะ พวกเราจะเฝ้าติตตาม Robot Restaurant และผลงาน”โจเซน”ต่อไปค่ะ ขอขอบคุณมากนะคะที่สละภาระกิจเพื่อให้ถ่ายทำในครั้งนี้!