Q: ตั้งแต่แต่งคอสเพลย์มา รู้สึกประทับใจเรื่องอะไรมากที่สุดคะ?

A: ตอนที่ตกใจที่เห็นตัวเองเปลี่ยนไปหลังจากแต่งหน้า ใส่คอนแท็คส์เลนส์สี ใส่วิกเป็นครั้งแรกครับ ทำให้ได้รู้ว่า คนเราถ้าคิดจะเปลี่ยน ก็สามารถเปลี่ยนไปได้ระดับหนึ่งเลยเหมือนกัน

Q: ชอบคาแร็กเตอร์แบบไหนคะ?

A: ชอบตัวละคร “แบบดุดัน” หรือ “แบบที่เป็นจอมวางแผน” เป็น 2 แบบที่ตรงข้ามกันเลยครับ ผมเองก็เป็นคนที่นิสัยที่ดื้อดึงอยู่เหมือนกัน ก็เลยชอบตัวละคร “แบบดุดัน” ซึ่งเป็นจุดที่เหมือนกับนิสัยของตัวเอง และในทางตรงกันข้าม “แบบที่เป็นจอมวางแผน” ส่วนใหญ่จะเป็นพวกฝ่ายร้าย เวลาแต่งเป็นตัวละครนั้นแล้วก็จะมีภาพลักษณ์ว่าเป็นคนไม่ดี แต่พอได้คุยกันแล้วอีกฝ่ายก็จะตกใจว่าไม่ได้เป็นแบบภาพลักษณ์ภายนอกเลย คือจริงๆ แล้วเราเป็นคนดี (มั้งครับ)

Q: สิ่งที่สำคัญที่สุดที่ได้จากการคอสเพลย์คืออะไรคะ?

A: ต้องเป็น “สายสัมพันธ์” แน่นอนครับ สายสัมพันธ์กับเหล่าคอสเพลย์เยอร์ทั้งในประเทศและต่างประเทศที่ผมได้พบในวงการคอสเพลย์เป็นเหมือนแสงนำทางของผมเลยครับ ตอนนี้ผมกำลังผลักดัน “คอสเพลย์แบบเคลื่อนไหว” ในฐานะที่เป็นวิธีแบบใหม่ที่จะทำให้เราสนุกไปกับคอสเพลย์ได้อยู่ครับ เป็นลักษณะการแสดงบนเวทีแบบเคลื่อนไหว อย่างเช่น การแสดง การเต้น การเดินแฟชั่นโชว์ การร้องเพลงอนิเมะครับ
ตอนที่เริ่มทำตอนแรก มีคอสเพลย์เยอร์ที่ต่อต้าน “การแสดงให้คนดู” และเรื่อง “การถ่ายวีดีโอ” เยอะมาก ขนาดผมเตรียมเวทีไว้เรียบร้อยแล้วแต่ก็ไม่ค่อยมีคนมา ลำบากมากๆ เลยครับ แต่ในนั้นก็มีเพื่อนคอสเพลย์ที่เห็นด้วยกับผมอยู่เหมือนกัน พวกเขาขึ้นแสดงบนเวทีแบบ “คอสเพลย์แบบเคลื่อนไหว” เลยทำให้การยอมรับ “คอสเพลย์แบบเคลื่อนไหว” ขยายไปในวงกว้างมากขึ้น ในขณะเดียวกันโอกาสที่จะได้ถ่ายทอดความวิเศษของ “คอสเพลย์” ไปยังคนทั่วไปก็มีเพิ่มมากขึ้นด้วยครับ “ความสัมพันธ์” กับเพื่อนกลุ่มคอสเพลย์นี่แหละครับเป็นสิ่งล้ำค่าที่สุดที่คอสเพลย์ให้ผมมา

Q: คิดว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดในการแต่งคอสเพลย์คืออะไรคะ?

A: คิดว่าเป็น “ความรัก” และ “ความหลงใหล” ในผลงานหรือตัวละครนั้นๆ ครับ จากการที่ได้เป็นหนึ่งเดียวกันกับตัวละครที่ชอบก็ยิ่งจะทำให้รู้สึกใกล้ชิดกับตัวละครนั้นมากขึ้น และรักผลงานชิ้นนั้นมากขึ้น ผมอยากให้ทุกคนรักผลงานหรือตัวละครที่ตัวเองชอบ “ความรัก” แบบนี้เป็นส่วนที่เป็นพื้นฐานและเป็นจุดสำคัญของการแต่งคอสเพลย์ครับ

Q: มีเรื่องอะไรลำบากมั้ยคะสำหรับการตัดชุด?

A: จนถึงตอนนี้ ผมยังอยู่ในระดับที่ทำผ้ากันเปื้อนในห้องเรียนสมัยอยู่ ม.ต้นอยู่เลยครับ เลยต้องเรื่องเรียนใหม่ตั้งแต่เริ่มต้น ทั้งจากหนังสือและเว็บไซต์ เพราะฉะนั้นเวลาผมทำชุดก็จะทำนานมาก และจุดที่ต้องแก้ก็มีเยอะมากด้วย มันทรมานมากเลยครับ