●ภาพร้านสาขา SUNSHINE SAKAE ที่นาโกยาซึ่งไม้แขวนของทีมลาโบ เพียงแค่หยิบชุดที่แขวนอยู่ขึ้นมาดู มอนิเตอร์ทางด้านหน้าก็จะแสดงภาพการโคออร์ดิเนทชุดนั้นในสไตล์ต่างๆให้ได้เห็น นอกจากนั้นแล้วยังสามารถปรับเปลี่ยนแสงสีและเพลงในร้านได้อีกด้วย

ab：ตอนนี้ทราบมาว่ารุกไปทางตลาดเอเซียมากขึ้นด้วย วัยรุ่นในประเทศแถบเอเซียเป็นยังไงบ้าง?

อิชิคาวะ : ที่ฮ่องกงและไต้หวันตอนนี้ยอดขายดีขึ้นเรื่อยๆ แล้วเราก็จะไปเปิดร้านที่สิงคโปร์กับเมืองไทยด้วยเช่นกันครับ ในประเทศที่ค่อนข้างรู้สึกใกล้ชิดกับญี่ปุ่นอย่างประเทศเหล่านี้ เขาก็สนใจญี่ปุ่นนะครับ ปีนี้เราจะไปเปิดร้านที่กรุงเทพฯ อารมณ์ประมาณอุระฮาราจุกุ (ย่านที่เป็นแหล่งรวมร้านค้าขายเสื้อผ้าแฟชั่น หรือเรียกกันย่อๆว่า “อุระฮาระ” ) ในสมัยก่อน คือ มีย่านรวมคนหนุ่มสาวที่สร้างแบรนด์ของตัวเอง มีคนมารวมกันเยอะมากครับ มันเป็นคัลเจอร์ของเด็กหนุ่มสาวชาวไทย เมื่อก่อนไม่มีอะไรแบบนี้ แต่พอเขาได้รับรู้เรื่องราวคัลเจอร์ของญี่ปุ่นก็ทำให้เขาอยากทำคัลเจอร์ของตัวเองขึ้นมาบ้าง วัฒนธรรมในแถบเอเซียที่ได้รับอิทธิพลจากญี่ปุ่นแบบนี้ก็นับว่าน่าสนใจมากครับ
ab：แนวโน้มแบบนี้เนี่ย ไม่ใช่เฉพาะแค่ที่เมืองไทย ในประเทศที่ชื่นชอบญี่ปุ่นอย่างเวียดนามก็พบได้เช่นกันหรือเปล่า

อิชิคาวะ : ที่เวียดนามนี่ไม่ทราบนะครับ ไม่เคยไป แต่ไปดูที่มาเลเซียมาแล้วครับ คิดว่าอาจจะยังช้ากว่าอยู่นิดนึงนะครับ สังคมและระบบของประเทศก็คงมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย อย่างที่จาการ์ต้า เมืองหลวงของอินโดนีเซีย ตอนนี้ยังไม่มีพื้นที่อย่างที่เล่าไปเมื่อสักครู่ ยังมีแต่ห้างร้านแบบมอลล์ ที่ทางประเทศเป็นผู้สร้าง พอเป็นห้างแบบนั้นแล้ว เด็กๆหนุ่มสาวก็ไม่สามารถไปทำสัญญาเพื่อทำร้านของตัวเองได้ สภาพแบบนี้ยังไม่เอื้ออำนวยต่อการเกิดวัฒนธรรมของคนหนุ่มสาวน่ะครับ ในประเทศที่ยังอยู่ในช่วงนี้อาจจะยังต้องรอไปอีกสักพักกว่าที่เราจะได้เข้าไปทำตลาด



ab：มีโครงการอื่นเกี่ยวกับตลาดเอเซียหลังจากเปิดร้านที่กรุงเทพฯไหม?

อิชิคาวะ : ก็อยากลองไปดูในหลายๆประเทศเพื่อคิดหาหนทางต่อไปนะครับ คือยังไม่มีแผนการที่แน่นอน แต่คิดว่าอยากลองไปดูในประเทศแถบเอเซียทั้งหมดเลยครับ แล้วก็เริ่มจากประเทศที่พอเห็นแววว่าจะไปได้สวย แล้วก็เราต้องการพาร์ทเนอร์ในแต่ละประเทศที่จะมาร่วมคิดหาหนทางการโปรโมท การขายและคิดกลยุทธต่างๆในประเทศนั้นด้วย แน่นอนว่าหากทำอะไรๆได้เหมือนกันทุกประเทศ ก็จะส่งผลดีต่อต้นทุน แต่ในปัจจุบันนี้ยังเป็นไปได้ยากนะครับ อย่างเช่นที่ประเทศนี้ใช้สื่อสิ่งพิมพ์จะได้ผลดีกว่า ประเทศนี้ให้ดารามาเป็นพรีเซนเตอร์จะช่วยการขายได้ดีกว่า อะไรแบบนี้ พวกเราที่ไม่ได้อาศัยอยู่ในประเทศนั้นๆเราก็จะไม่ทราบเรื่องพวกนี้ใช่ไหมครับ เราก็เลยต้องไปค้นคว้าเพื่อหาทางบุกเบิกกันต่อไป

อิชิคาวะ : สนใจว่าวัยรุ่นสมัยนี้เค้ากำลังสนใจอะไร กำลังเล่นสนุกสนานกับอะไรอยู่บ้างครับ สำหรับตัวผมเองแล้ว ไม่ได้คิดเรื่องตัวเองเลย คิดแต่จะทำยังไงให้ VANQUISH น่าสนใจ จะไปร่วมงานกับใครดีถึงจะสนุก อย่างเช่น ผมชอบ “จอมโจรลูแปง” “ซิตี้ฮันเตอร์” แล้วก็ “คอบร้า” สิ่งที่เหมือนกันอย่างหนึ่งของสามเรื่องนี้ก็คือ พระเอกเป็นคนเจ้าชู้ชอบจีบหญิง (หัวเราะ) แต่พอถึงเวลาจริงจังก็ทำอะไรจริงๆจังๆ ผมปลื้มและชื่นชมลักษณะแบบนี้ของผู้ชายนะ

ab：คติพจน์ประจำใจคืออะไร?

อิชิคาวะ : ไม่ฝืนทำอะไรเกินตัว (หัวเราะ)

ab：ความฝันและเป้าหมายหลังจากนี้คืออะไร?

อิชิคาวะ : ผมคิดว่าถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป ที่ญี่ปุ่นคงแย่แน่ๆ จะไปรอดได้ถึง 10 ปีหรือเปล่าก็ไม่รู้ ตัวผมเองน่ะ ไปอยู่ที่ประเทศไหนก็ได้ แต่พนักงานคนอื่นๆของเราที่ทำงานอยู่ทั่วประเทศญี่ปุ่นไม่ได้เป็นแบบนั้น ดังนั้นแล้ว เราจึงต้องพยายามขยายฐานออกไปต่างประเทศเพื่อรองรับอนาคตในกรณีหากเกิดว่าญี่ปุ่นแย่ขึ้นมาจริงๆ คนญี่ปุ่นน่ะส่วนใหญ่แล้วมองอยู่แค่ตลาดในประเทศของตัวเองแหละครับ ว่าในประเทศแล้วตัวเองจัดเป็นลำดับที่เท่าไหร่ อะไรแบบนี้ แต่ผมอยากมองให้กว้างแล้วก็มองให้ไกลไปกว่านั้น อยากจะเชื่อมั่นในวัฒนธรรมญี่ปุ่นแล้วก็ออกไปต่อสู้ในเวทีโลกครับ

ab:ฝากอะไรถึงวัยรุ่นหนุ่มสาวชาวเอเซียที่อ่านเว็บไซต์นี้หน่อย

อิชิคาวะ : การจะริเริ่มทำอะไรใหม่ๆ ก็คือ ทำสิ่งที่เหมาะสมกับยุคสมัย เราต้องทำความเข้าใจยุคสมัยให้ดี อย่าไปใส่ใจกับกรอบความคิดเดิมๆมากเลยครับ

(วันถ่ายทำ: 2012.3.29)

Tweet